Dag iedereen,

Momenteel bevind ik mij in een internetcafé want het internet bij maman werkt voorlopig niet..

Het is moeilijk om ergens te beginnen want in deze drie dagen heb ik al behoorlijk veel impressies opgedaan. Na onze drie dagen in een toch wel Europese vakantiesfeer, zijn we allemaal vertrokken richting ons gastgezin. Wij (Jeroen, Lynn en ik) mochten al direct kennismaken met het Afrikaans ritme: Maman kwam ons veel te laat oppikken...

We verlieten Yoff en kwamen in een totaal andere wereld terecht: overal drukte, veel stof, veel kleine boutiques, veel taxi's, maar vooral ongelooflijke armoede... Parcelles is een buitenwijk van Dakar waar toch wel veel mensen in armoede leven... Ondanks hun armoede leven we mensen hier elke dag met een glimlach op hun gezicht. We zijn ook redelijk ver verwijderd van Dakar zelf (we moeten altijd een taxi nemen). Het besef dat ik hier de komende zes maanden zal verblijven kwam hard aan. Het was voor ons alledrie toch wel een emotionele klap. Het gemis naar belgië was dan ook groot.

We waren alledrie wel behoorlijk zenuwachtig om Maman te ontmoeten. Het is een dame met een tamelijk hoge status waar we nog niet veel hoogte van krijgen. We kregen onze kamer toegewezen (Lynn en ik slapen op 1 kamer en Jeroen een andere). Enorm basic in vergelijking met onze kamers in België, maar we gingen er het beste van maken en hebben er toch een leuke touch aan gegeven... Zo hebben wij ook ons plaatsje waar we ons 'thuis' kunnen voelen. Tot slot ons muskietennet opgehangen, al zijn hier amper muggen, en werden we al uitgenodigd om mee te eten met het gezin (een typische Senegalese plat waarvan de naam mij even ontsnapt). Maman heeft twee zonen en vier kinderen die ze heeft geadopteerd. Het zijn kinderen die zijn achtergelaten op straat.. Heel schrijnend allemaal. Ook hebben we kennis gemaakt met de franse toiletten, wat toch wel een hele belevenis is! In het ebegin een geklungel van jewelste, maar het begint te wennen. ' S avonds zijn we meegegaan naar een lokale vismarkt (deze is open van 7u tot 1u 's nachts vermits ze overdag gaan vissen) en dit was een zotte ervaring: overal vissen van verschillende formaten en een drukte die onbeschrijfelijk is! Het was een zeer vermoeiende dag voor ons allen.

Ondertussen zijn we al iets meer geacclimatiseerd: iedereen begint ons dag te zeggen, al de mensen zijn hier zo vriendelijk en open! Elke dag is er zon, al hebben we het nog steeds super warm (rond 40 graden is het hier), heel wat anders dan bij jullie waarschijnlijk.

We hebben ook al een beetje Dakar kunnen bezoeken: de kloof tussen arm en rijk is hier enorm. Je wandelt van het ene plaatje zo in het andere... Dakar is wel een super drukke stad: zoveel volk en zoveel auto's! Het is moeilijk om even een plaatsje op te zoeken waar je tot rust kan komen... Je merkt wel al de westerse invloeden, heel verschillend met Dakar in zijn begin.

Morgen is het groot feest in Senegal nl. Tabaski (offerfeest). We zijn naar een markt geweest: Veel volk waar ik op de duur echt gek van werd: iedereen klampt je aan en iedereen wil wat verkopen en dit met de warmte erbovenop, een hele belevenis! We zijn met ons maman dan daar traditionele kleren gaan kopen zodat onze westerse invloed voor even wat verdwijnt en we optimaal kunnen mee feesten: er zal een schaap geslacht worden, iedereen maakt zich op en gaat na het eten gaan dansen en feesten. We zijn alledrie razend benieuwd naar wat ons te wachten staat.

Stilletjesaan wennen we aan het leven in Senegal: we hebben ons al in het zak laten zetten, maar hebben ook al kunnen afdingelen, we hebben al heel sympathieke mensen ontmoet (met goede bedoelingen) en ook mensen die alleen maar uit zijn op ons geld, we zijn al fout gelopen (in het donker!), maar hebben ook al goed onze plan kunnen trekken,...

Donderdag gaan Jeroen en ik een dag observeren bij Acapes, waar we stage zullen lopen en vanaf de maandag erop beginnen we officieel met onze stage. We hebben nu dus nog een week vakantie en ben daar ook blij mee want het zijn toch wel veel indrukken die je dagelijks over je heen krijgt. Senegal is een prachtig land met een zotte cultuur, maar de keerzijde ervan is wel moeilijker dan ik dacht, al zal dit na verloop van tijd wel beteren natuurlijk...

Foto's zullen nog volgen, als ik terug internet heb en ze via mijn laptop kan uploaden. Verder gaat alles hier goed: we zitten goed bij maman, we hebben steun aan elkaar en elke dag leren we nieuwe dingen en mensen kennen en dit allemaal met een grote portie zon erbij: wat heb je nog meer nodig?

Heel veel groetjes vanuit het zonnige Senegal. Missen doe ik jullie allemaal!

Un gros bisou,

Riet