Dag allemaal,

Vooreerst wil ik iedereen een zalige Kerst wensen! Voor ons zal het een unieke ervaring worden om de feestdagen in Senegal te vieren, maar het gemis naar vrienden en familie is rond deze dagen weliswaar groter...

Vorig weekend hebben we le village des tortues bezocht en zijn we daarna richting de brousse getrokken om Sangalkam te bezoeken. Een stukje Afrika waar ik écht op aan het wachten was... Met paard en kar lieten we het drukke Rufisque achter ons en reden we richting een landschap dat ongelooflijk mooi was: overal baobabs, gepaard met een schitterende zonsondergang. Geen drukte, een overheersende kalmte, geen auto's en geen mensen te bespeuren: gewoon wij en de natuur. Genoten hebben we één voor één gedaan...

De voorbije dagen is de 'winter' hier duidelijk aanwezig: er is veel bewolking en soms kan het echt fris zijn, maar gelukkig wordt dit afgewisseld met dagen waarop het bloedheet is. Zwemmen in de oceaan tijdens de winter is hier alvast geen probleem! Maar ondanks het goede weer hier, ben ik toch een beetje jaloers opdat het ondertussen reeds heeft gesneeuwd in België, you know me :)...

Deze week zijn we met de kleuters volop bezig geweest rond Kerstmis: liedjes werden aangeleerd, poëzie werd opgezegd, tekeningen werden gemaakt en kerstkaartjes werden geschreven. Woensdag heb ik dan ook een lange dag stage gehad: lesgeven, cadeaus inpakken, de school versieren en ondertussen gezellig Ataïa (thee) drinken en bijkletsen met de leerkrachten - die trouwens allemaal vrijwillig lesgeven in de kleuterschool. Donderdag was het dan kerstfeest waar alle kinderen echt naar uit keken! Het was toch wel een vreemde dag: daar stond ik dan, Kerstmis te vieren in mijn Senegalees zomerkleed en dat in een temperatuurtje van ongeveer 26 graden

Woensdag was het vaccinatiedag in de kleuterschool. Ik dacht direct aan de bof, polio,... maar het was gewoon voor een dosis vitamine A. In Senegal wordt er vaak te eenzijdig gegeten waardoor er soms een tekort is aan de nodige vitaminen / mineralen. Ondertussen begin ik echt goed mee te draaien in het systeem, al word ik soms wel door de kinderen tot het uiterste gedreven. Iedereen tast wel eens af tot waar hij / zij kan gaan - duidelijk aantonen dat ik de leerkracht ben is de boodschap. Ondertussen heeft Jeroen zich ook volledig kunnen toespitsen op zijn project dat vooral rond ‘participatie van jongeren' gaat. Het is leuk om binnen dezelfde stageplaats, twee grote leeftijdsgroepen een handje toe te steken. Het werken met de kleuters begint ook zijn vruchten af te werpen: steeds meer kleuters beginnen bepaalde zaken juist te schrijven, te onthouden en te herkennen. Ze komen zelfs al spontaan naar mij om te vragen of ze het goed hebben gedaan, heel aangenaam en leuk om te zien.

Doordat de klas in twee grote groepen is onderverdeeld, kan ik mij ook volledig focussen tot één groep en kan ik de kleuters ook individueel begeleiden: een aantal leerlingen hebben een grote voorsprong, maar door deze onderverdeling kan ik echt mijn tijd nemen voor de leerlingen die enkele leermoeilijkheden vertonen. En dat geeft mij veel voldoening, vooral omdat ik al duidelijk enkele evoluties zie bij de kinderen.

Voor dit weekend hebben we nog niet echt plannen gemaakt: een dagje naar de zee trekken en zondag gaan we misschien île de Gorée bezoeken (slaveneiland in Dakar) met een andere student uit Tambacounda of pikken we een grote wedstrijd worstelen - ‘la lutte'- mee in Dakar. Kerstmis zal ook zeker gevierd worden, maar het zal toch op een andere manier gebeuren dan wij gewend zijn. Ik ga vooral proberen om een rustig weekendje te houden aangezien de vermoeidheid toch een beetje begint toe te slaan.

Veel groetjes, missen doe ik jullie allemaal!

Dikke kus

Riet

Btw.: Post komt wel aan in Dakar, (heb deze week een brief ontvangen) en het duurt een kleine twee weken. Maar het lukt dus :)