Dag iedereen,

Sorry dat het zo lang heeft geduurd vooraleer ik iets heb laten weten via mijn blog, maar ik ben juist terug van vakantie en heb hopen werk voor school! Het is terug wennen om in Parcelles Assainies aan te komen na zo'n vakantie...

Het is moeilijk om ergens te beginnen want het was ongelooflijk en redelijk onbeschrijfelijk: dolfijnen gezien, aapjes gespot, tussen de mangroves gevaren met een piroque, in een paalwoning op het water geslapen, zotte ritjes gemaakt met taxi's en bussen, ongelooflijke kalmte en rust gevonden, stevige avondjes gehad, heerlijk gezwommen in de oceaan, op unieke locaties geslapen, carnaval gevierd, veel gegeten, goed gelachen, een prachtige natuur ontdekt, eerlijke en minder eerlijke mensen ontmoet, prachtige zonsondergangen gezien etc.

Maar ik moet ergens beginnen dus bij deze:

We zijn de vakantie gestart met een boottocht naar Ziguinchor. We zijn ongeveer 14 uur onderweg geweest en dat was al een heel avontuur op zich: we hadden elk slechts een zetel geboekt (dit was goedkoper) en de slaapplaats was te vergelijken met de binnenkant van een vliegtuig... Meermaals een poging ondernomen om te slapen, maar werken deed het niet echt :). Om 6u 's ochtends ging de wekker dan af - we wilden heel graag de zonsopgang meemaken op de boot, maar het was jammer genoeg té bewolkt! Na redelijk zeeziek geweest te zijn en amper te hebben geslapen, kwamen we aan in Ziguinchor! Rugzak pakken, de warmte trotseren alsook de vele mensen die op ons afkwamen voor een taxi en een slaapplaats te regelen,... en vertrekken maar. Voor de eerste nacht wilden we echt een goed bed hebben (zeker na zo'n slapeloze nacht) dus besloten we naar een klein hotelletje te trekken dicht in de buurt. We hebben Ziguinchor bezocht (artisanale markt, historisch centrum,...) en genoten van een frisse pint in ons hotel met uitzicht op de casamance-rivier: kalmte, rust en goed gezelschap - genieten hebben we elk gedaan... Uiteindelijk bleken er nog twee Belgen te zitten in ons hotel (vrienden van mensen die we in Senegal kennen) en zijn we ‘s avonds een hapje gaan eten op een unieke locatie: uitzicht op de rivier, in het donker en met slechts enkel kaars- en maanlicht! Met deze mensen hebben we trouwens twee weken verder rondgetrokken en het was een topvakantie met ons gezessen. De dag erna hebben we ons even laten gaan op een toch wel decadent ontbijt, zeker voor in Afrika (stokbrood, zalm en kruidenkaas:)) en hebben we een dagtocht gemaakt met een piroque: tussen de mangroves gevaren, voorbij île des oiseaux gevaren (pelikanen, flamingo's,... gespot), een kunstenaarsdorpje bezocht, lekker Afrikaans gegeten in een broussedorp, kennis gemaakt met de plaatselijke bevolking, gewandeld doorheen prachtige natuur waar bijna geen mens te bespeuren was en helemaal op het einde van de dag dolfijnen gespot - het was een hele leuke afsluiter!

S' avonds trokken we gezamenlijk naar Cap Skiring. Een toeristische trekpleister zo bleek, maar daarom niet minder gezellig. Met onze septplace kwamen we ‘s avonds toe in het kampement dat de eigenaar van ons vorig hotel had geregeld voor ons: we hadden drie hutten voor ons en sliepen vlak aan de zee. Cap skirring? Twee stevige avonden gehad, mooie stranden, prachtige zonsondergang, goeie locale rum en heerlijke visgerechten. Kortom: genoten van even niks te doen en écht een vakantiegevoel gehad.

Na twee dagen trokken we door richting Élinkine, om van daaruit een piroque te nemen naar Île de Karabane. Een eiland waar niet heel veel te bespeuren was, weinig elektriciteit is, maar waar het ongelooflijk rustig was. We hebben het eiland een beetje verkend, hebben een vuurtje gestoken op het strand en genoten we allen van de overheersende stilte en onze spaghetti bolognaise (op z'n Senegalees!) vlak aan het water.

De dag erop hebben we onze oorspronkelijke plannen wat gewijzigd en zijn we met twee septplaces van Bass-Casamance naar Nord-Casamance getrokken. Zonder het echt te beseffen bevonden we ons in de 'red zone' (een zone waar zogezegd nog veel rebellen aanwezig zijn, maar daar hebben wij niks van gemerkt). Wat ons wel opviel was de aanwezigheid van veel militairen die in kleine dorpjes hun tenten opzetten en waardoor we onderweg af en toe aan een paspoortcontrole werden onderworpen. We trokken naar Abéné waar we een leuke Auberge kenden: midden in de natuur, huisjes/hutten met zowel Afrikaanse als Arabische invloeden, kleurrijke mozaïeken, veel zon en alweer een kalmte om echt van te genieten. Hier hebben we dan ook een chille dag gehouden en hebben we elk ons eigen ding gedaan en genoten, elk op zijn manier, van deze toch wel unieke omgeving. 'S avonds hebben we dan met zo'n allen (ook met de mensen van de auberge) gegeten aan het kampvuur en hebben we de avond afgesloten met wat getokkel op de gitaar.

De volgende dag hebben we onze reis doorgezet naar Kafountine, ook wel 'le petit Jamaïca' genoemd. De naam zegt wel al genoeg zekerJ? Hier verloopt het dagdagelijkse leven op z'n gemak, hebben we eens stevig kunnen feesten, hebben we carnaval gevierd en was de reggae beduidend aanwezig! De volgende dag hebben we het allemaal mogen voelen en zijn we dan ook rustig aan het strand gaan liggen, hebben we genoten van een prachtige zonsondergang en zijn we vroeg in ons bed gekropen want de dag erna trokken we door naar Gambië.

Met juist genoeg geld konden we onze septplace betalen richting de grenscontrole! Handen wassen vooraleer we Gambië binnen mochten (wegens cholera), stempel gaan halen voor onze visum en gelukkig niet moeten betalen (wat veel toeristen wel moeten tijdens hun doorreis). Vervoer regelen bleek niet al te gemakkelijk te zijn en we zijn dan ook zwaar afgezet geweest door onze taxichauffeur! Hello Gambië ... We vertrokken richting Bakau om daar een krokodillenpark te gaan bezoeken (wat niet echt de moeite was) en gingen dan richting Banjul om daar te overnachten.

Gambië is heel verschillend met Senegal: meer onvriendelijke en lastige mensen (we werden daar geen minuut met rust gelaten), duurder dan Senegal, moeite gehad om de overgang van het Frans naar het Engels te maken (zeker na drie maandenJ), we hebben ons daar zwaar in het zak laten zetten,... Kortom: het Afrika-gevoel was even ver te zoeken.

De volgende dag zijn we het Abukopark gaan bezoeken in Lamin. Hier hebben we mooie vogels kunnen spotten, hebben we veel aapjes gezien van dichtbij en was het aangenaam om een lange wandeling te maken doorheen de natuur. 'S avonds hebben we het rustig gehouden en zijn we gezellig iets gaan eten in één van de talrijke fastfood restaurants in Banjul (wat zo zijn er veel), maar ze maken wel enorm lekker eten klaar!

Maar na zo'n vlotte reis moest er natuurlijk eens iets fout lopen en zo bleek de volgende dag: de volgende morgen besloten we vroeg op te staan om met de boot de oversteek te maken naar James Island, om van daaruit naar Bintang Bolong te gaan. Daar hebben we dik pech gehad en bleek dat de boot naar Barra ging en we van daaruit niet naar James Island geraakten. Eenmaal aangekomen in Barra hebben we 'snel' terug de boot genomen richting Banjul en hebben we een bus genomen richting Brikama. Daar aangekomen op een immens drukke markt: overal kwam er volk op ons af om dingen te verkopen en klampten ze zich echt aan je vast. En na zo'n hele dag te reizen heb je echt geen zin meer in al die drukte J. Na lang wachten vertrok eindelijk onze bus richting Bintang Bolong (onze eindbestemming!). Onze bus was goed voorzien van rijst, water en benzine en moest onderweg tal van stops maken langsheen dorpen zonder elektriciteit. Overal werden er kampvuren gemaakt en alles werd in het donker af- en opgeladen in de bus. Na ongeveer 13uur onderweg te zijn kwamen we eindelijk aan in Bintang. Hier hebben we gelogeerd op een unieke locatie: een paalwoning op het water, tussen de mangroves, omringd door tal van vogels en uitzicht op een zijrivier van de Gambiariver. Ook hier hebben we onze wekker gezet om de zonsopgang te kunnen zien van op ons terras: g e n i e t e n !! De rest van de dag hebben we nog genoten van het uitzicht en hadden we het plan om naar Georgetown te gaan, al waar we dicht in de buurt nog een park konden bezoeken. Maar er waren geen bussen - of we moesten héél lang wachten en waren er geen taxi's/septplaces - of we moesten veel geld neertellen. Daar zaten we dan...

Uiteindelijk een persoonlijk busje kunnen fixen die ons terugbracht naar Brikama en hadden we het plan om van daaruit naar Sénégambia te gaan. We hadden na al dat reizen even zin in een toeristische omgeving en eens stevig op de lappen te gaan. Daar hebben we een appartementje kunnen regelen en kwamen we letterlijk in het Lloret Del Mar van Senegal aan: overal toubabs, het ene restaurant na het andere, het ene café na het andere: gewoon niks te zien en overduidelijk een plaats waar iedereen gewoon aan zwembad ligt van zijn/haar hotel en 's avonds op zoek gaat naar een Afrikaanse ‘metgezel'.

De volgende dag hadden we het gehad met Gambië en trokken we richting de grenscontrole om terug naar Senegal te trekken, richting Kaolack. Doodop aangekomen in ons hotel en allemaal héél vroeg gaan slapen - het vele reizen begon door te wegen! Normaal gezien vertrokken wij de volgende dag terug naar Dakar en gingen de andere twee Belgen nog doorreizen naar Kédougou, maar het werd zo'n gezellige namiddag en avond en besloten dus om nog één nachtje te blijven! De volgende ochtend om 6u stonden we op en hebben we afscheid genomen van de rest. Terug met ons vieren namen we de septplace richting Dakar en zat de vakantie er op...

Bisous,

Riet

P.S.: Ik heb problemen met mijn Senegalese simkaart dus ik kan niks ontvangen vanuit België