Slechts enkele dagen...

En ik ben terug in België.

Het was een ongelooflijk avontuur dat ik voor de rest van mijn leven zal onthouden. Deze zes maanden zijn voorbij gevlogen en ik heb van elke minuut genoten. Het was een reis doorheen een open en gastvrije cultuur, dagelijks gepaard met een flinke portie zon erbij.

Ik heb het geluk gehad veel van Senegal te mogen ontdekken: een prachtige omgeving,het ontmoeten van mensen waarmee ik een band heb opgebouwd, ik heb de mensen hier iets kunnen leren en heb zelf ook veel (bij)geleerd, de ontdekking van een cultuur dat verschillen, maar ook veel gelijkenissen vertoont met de onze, de voortdurende afwisseling tussen rijkdom en armoede dat een mens aan het denken zet (zeker voor diegenen die in een luxemaatschappij leven zoals wij) etc. Kortom: deze ervaring zal niet snel vergeten worden. Het is niet altijd gemakkelijk geweest, maar het was een droom die ik heb kunnen verwezenlijken.

De tijd om afscheid te nemen van Senegal is aangekomen, maar de tijd van iedereen weer te zien in België is aangebroken.

De volgende keer dat jullie iets horen van mij zal in België zijn. Ik kijk er naar uit om iedereen terug te zien.

Voor de laatste keer geef ik jullie de zonnige groeten vanuit het warme Senegal en ...

TOT SNEL !

Bisou,

Riet

Le dernier mois

Dag iedereen,

Vorige week heb ik vrienden van Leuven mogen ontvangen in Senegal. Jammer genoeg heb ik geen vakantie meer, maar gelukkig zijn de weekends er nog! Vorige zaterdag zijn we naar Lac Rose gegaan. Toen we aankwamen zag het meer spijtig genoeg niet roos, maar erna zijn we te weten gekomen dat het meer enkel door de combinatie van zon en wind, roos wordt. Gelukkig hebben we dit nog kunnen meemaken... Door het hoge zoutgehalte kan je blijven drijven: je moet effectief geen moeite doen om boven water te blijven en zwemmen lukt al helemaal niet. Lang kan je er wel niet in blijven zitten aangezien alles van je lichaam begint te pikken door het zout. Heel spectaculair was het nu ook niet, maar het was toch iets dat ik wou gezien hebben in Senegal.

Vorige week hebben we op stage gewerkt rond Pasen. Tussen de lessen door zijn we paas-kuikens aan het knutselen en maken we tekeningen. Vrijdag heb ikde kinderen ook verwend met paaseieren.

Eerder heb ik al verteld dat de leerkrachten vrijwillig komen werken, maar de leerkracht van la grande section - tevens ook de leerkracht waarmee ik samen werk - is dit jaar bezig om haar diploma te behalen. Op voorhand wisten we dat de inspectie in maart zou langskomen en vorige dinsdag was het zover. Een hele voormiddag liepen zowel zij, ik als de directrice met stress rond, maar gelukkig is zij geslaagd en ontvangt ze binnenkort haar diploma.

Ondertussen kwam ik ook tot het besef dat mijn visum ongeveer vier dagen voor ik naar België terugkeer, verloopt en ik dus bijgevolg nog een trip naar Gambië moest maken. Vrijdag na mijn stage zijn we vertrokken met een bus richting grenspost. Om 14u zijn we effectief kunnen vertrekken en pas tegen 11u ‘s avonds kwamen we, na een bus, taxi en boot te hebben genomen, aan in Banjul. Daar was alles al gesloten en konden we nergens meer heen. Uiteindelijk toch nog een 'slaapplaats' gevonden en de volgende dag omstreeks 7u zaten we weer op de boot richting Barra. Op weg naar de frontière kwam de stress: krijg ik mijn stempel zonder problemen? Het is hier niet ongewoon dat je als toubab (=blanke) de politie moet betalen om je stempel te krijgen. We hebben toch een verhaal moeten uitvinden waarom we maar één dag in Gambië verbleven, maar het is ons gelukt :-)!

Zaterdag moesten we ook op tijd terug zijn want zondag stond de tweede ronde van de verkiezingen voor de deur! Gistere was het opvallende rustig in Senegal en heeft Macky (de andere presidentskandidaat) uiteindelijk toch gewonnen. Er wordt feest gevierd in Senegal!

Binnenkort (4april) wordt de dag van de onafhankelijkheid gevierd in Senegal: overal vieren mensen feest en vinden er tal van defilés/parades plaats. Normaal gezien blijft ons gastgezin thuis en kijken ze, in familieverband, naar TV, maar Jeroen en ik hebben voorgesteld om toch ter plaatse te gaan kijken vermits we dit maar één keer zullen meemaken. Ik ben benieuwd wat het allemaal zal inhouden want de 21^e juli wordt bij ons nu niet echt uitbundig gevierd.

De laatste vier weken zijn aangebroken en ga dus bijgevolg nog super hard genieten van deze maand! Tot de volgende ...

Bisous,

Riet

Est-ce que vous savez que ...

• Senegal met zijn +/- 13 miljoen inwoners eigenlijk niet heel veel groter is dan België?
• Hiërarchie een belangrijk gegeven is in Senegal?
• Je respect moet hebben voor ouderen? En dus bijgevolg ook veel kinderen hun ouders in huis nemen om voor hen te zorgen tot aan hun laatste dagen?
• Je altijd de mensen moet begroeten? Zo niet, kom je voor veel mensen onvriendelijk over?
• Er tijdens het droogseizoen geen spatje regen uit de lucht valt en ik dus bijgevolg al vijf maanden van bijna non-stop zon kan genieten?
• Er wordt gegeten op de grond, uit één grote schaal en altijd met je handen of brood? En dat je altijd aan jouw deel moet blijven eten en moet opstaan wanneer je klaar bent?
• Het in Afrika heel normaal is dat mensen je iets vragen wat ze mooi vinden? Het beste om dan te antwoorden is dat het zelf een cadeau was of dat je er maar 1 paar van hebt ?
• De mensen hier open, vriendelijk en gastvrij zijn, maar tegelijkertijd ook heel direct kunnen zijn?
• Het leven hier zo op zijn gemak verloopt dat geduld ontwikkelen geen overbodige luxe is?
• Je alles met je rechterhand moet doen - begroeting, eten, betalen,...? Je linkerhand wordt als onrein gezien
• Kledij heel belangrijk wordt geacht? Iedereen maakt zich op om naar het werk, naar de stad of bij iemand op bezoek te gaan
• Je als vrouw op sommige plaatsen niet in het openbaar mag roken?
• Fastfood hier overal te vinden is en het eten hier in het algemeen heel vettig is?
• Wanneer je een nachtmerrie hebt, er koud water over je voeten wordt gedaan?
• Er bijna geen vuilbakken te bespeuren zijn en er bijgevolg overal vuilnis ligt op straat?
• Je altijd je schoenen moet uitdoen wanneer er wordt gegeten?
• Er veel solidariteit heerst in Senegal?
• Een pakje sigaretten slechts 500 CFA kost (= 0,77 eurocent)?
• Er heel weinig groenten en fruit wordt gegeten omdat dit voor veel mensen te duur is?
• Senegal tot 1960 een kolonie was van Frankrijk?
• Je vaak de mensen kunt roepen met ‘Psssst'?
• ...

En zo kan ik blijven doorgaan over Senegal, maar op deze manierkunnen jullie toch al een beeld schetsen :).

Groetjes vanuit het warme Senegal,

Riet

xxx

Le temps passe vite ...

S a l a m a l e i k u m,

Sinds vorige week ben ik gestart met ‘le système de bon conduit': de bedoeling van mijn opzet is om de kinderen te stimuleren en te motiveren om hun best te doen op school. En ik moet zeggen: het werpt zijn vruchten al af: in vergelijking met vorige week zie je al een duidelijke evolutie ... Na elke week maak ik een evaluatie en beloon ik de kinderen, die goed hun best hebben gedaan, met een klein cadeautje. Daarnaast heb ik ook een ‘gemakkelijker' evaluatiesysteem uitgewerkt voor de leerkrachten van de kleuterschool: enerzijds omdat dit een vraag was naar mij toe en anderzijds om het werk voor hen wat te verlichten - zij doen alles alleen en zo'n evaluatie per drie maanden vraagt natuurlijk veel tijd en energie. Eind maart zal ik ook starten met mijn project ‘een gezonde week'. Het wordt nog druk druk druk! En dan bekijk je de kalender en zie je dat je nog maar zeven weken in Senegal bent! Le temps passe vite - de eerste maanden lijken al een eeuwigheid geleden ...

Maar naast al dat harde werken is er (gelukkig!) nog wat tijd over om nog te genieten van Senegal: zonnen op het strand - het is hier terug superwarm aan het worden en dat belooft voor april wanneer het écht warm begint te worden, surfen, terrasjes doen, plaatsen bezoeken die nog op mijn lijstje staan etc. Binnenkort word ik terug vergezeld door vrienden van Leuven - dus ook weer iets om naar uit te kijken.

Het is moeilijk om telkens met nieuwe verhalen aan te komen omdat alles hier zo'n gewoonte is: het leven tussen de mensen, de stage, de integratie in de cultuur, de temperatuur, de openheid en vriendelijkheid van de mensen, de solidariteit, het gastgezin etc. Ik verschiet niet meer van de dingen en alles voelt hier vertrouwd aan. Het zal moeilijk worden om dit alles achter te laten, maar het zal wel een ervaring geweest zijn om nooit te vergeten!

À la prochaine,

Bisou

Riet

Les élections au Sénégal ...

Bonjour à tous,

Zoals ik eerder al had geschreven vielen de manifestaties en rellen rond de verkiezingsperiode redelijk goed mee, tot vorige week... In en rond Dakar vonden er meer en meer manifestaties plaats en voelde je de spanning echt snijden onder de bevolking. Na 15u weggaan in Dakar werd afgeraden, 's avonds bleef je beter binnen want overal waren er kleine brandjes, werden straten afgezet en kwam het volk op straat betogen. Het was dus de perfecte gelegenheid om Dakar even te vermijden! Gelukkig valt het al bij al heel goed mee en is de 'bom' nog niet ontploft. Tijdens de verkiezingsdag - waar toch +/- 60% van de bevolking heeft gestemd - bleef het opvallend rustig. De tweede ronde zal uitmaken wie er wint, maar dé grote vraag blijft natuurlijk of President Wade zal aftreden of niet ... Het beloven dus nog spannende weken te worden die hopelijk niet gepaard gaan met bijhorende manifestaties.

Ondertussen heb ik ook genoten van het gezelschap van de vrienden van Dilbeek (Sarah, Papi, Charly, Dorre en Krisse - jullie worden deze keer allemaal vernoemd ;) ). We spraken af in Mbour en namen van daaruit een 7place richting Siné Saloum - Palmarin. Daar verbleven we met z'n zessen in een grote Mauritaanse tent, lees matrassen op de grond en muskietennet, en konden we douchen onder de blote hemel: genieten !!! Tijdens onze strandwandeling zijn we even binnengesprongen in een vijfsterrenhotel en hebben we kunnen genieten van een heerlijk zwembad met prachtig uitzicht (zie foto). Wat heel aangenaam was tijdens ons verblijf waren de gratis liften die we kregen van de mensen - het was leuk om eens mensen tegen te komen die geen geld uit ‘toubabs' wilden halen

. Tijdens ons verblijf in Palmarin hebben we drie avonden heerlijk gegeten in een plaatselijk restaurantje met Senegalese plats en gazelles (plaatselijk bier) op het menu, hebben we met een pirogue tussen de mangroves gevaren (wat tevens een heel avontuur was vermits we eerst door de wilde oceaan moesten varen), hebben we een stevige wandeling van drie uur doorheen de natuur gedaan alwaar we verschillende soorten vogels konden spotten en bezochten we zowel Palmarin als Djiffer. Hierna hadden we vervoer geregeld tot Joal Fadiouth, maar bleek onze auto helemaal geen 7place te zijn en werden we bijgevolg met z'n zessen en bagage gepropt in een veel te kleine auto - het was alweer een avontuur. Daar aangekomen hebben we île de coquillage bezocht en kregen we een gratis lift van de burgemeester (een toubab) naar onze volgende bestemming: Mbodiène - Plage. Een prachtige omgeving in de middle of nowhere. Twee dagen was het wel zweten in de warme temperaturen, maar hebben we allemaal genoten van de rust en het goede gezelschap onder vrienden. Eenmaal terug in Dakar is iedereen nog gepasseerd bij A.C.A.P.E.S en mijn gastgezin en werd de vakantie afgesloten met nog een allerlaatste avond Dilbeek.

Op stage verloopt alles nog super goed, maar worden we wel elke dag verstoord door stakingen van leerlingen van andere publieke scholen. In veel publieke scholen zijn de leerkrachten, momenteel,aan het staken wegens vermindering van lonen, het uitblijven van betalingen van lonen,... Hierdoor wordt er geen les gegeven waardoor de leerlingen in opstand komen omdat zij wel naar school willen gaan. Elke dag stormen ze de andere scholen (die wel nog open zijn) binnen om zo nogmeer leerlingen aan te sporen om mee te staken.. Een hele belevenis om mee te maken en toch opletten geblazen vermits er soms ook met stenen wordt gesmeten.

Verder gaat alles heel goed en is ondertussen de vijfde maand aangebroken. De weken vliegen voorbij en de zomer staat hier voor de deur! Het zal dus weer puffen en zweten worden in temperaturen rond 35 - 40 graden

!

À la prochaine !

Bisous,

Riet

Le quatrième mois ...

Beguéééé (de plaatselijke groet onder de jongeren),

Hier ben ik weer met een update ...

Op mijn stage is het echt druk ! Elke dag lesgeven aan kleuters kan soms heel vermoeiend zijn, maar ik blijf het met veel plezier doen ... Het is aangenaam om te zien dat sommige kleuters echt vooruitgang boeken, al zijn er anderen die wat meer tijd nodig hebben. Gelukkig heb ik de ruimte om mij dan individueel te richten tot die kleuters en hen te helpen bij moeilijkheden. Natuurlijk is het lesgeven in Senegal niet te vergelijken met het lesgeven in België, al moet ik wel toegeven dat er aan de kleuters héél veel wordt aangeleerd - misschien soms wel té veel?! Een aantal lessen waar we nu vooral mee bezig zijn, zijn de volgende: het aanleren van letters (I, D, U,...), vraagzinnen leren stellen, werken rond gezondheid, hygiëne,.., kleuren herkennen, in tekeningen herkennen wat goed en fout is, schilderen, het volgen van basketballessen in de namiddag etc. Om het halfuur wordt er iets anders gegeven dus je kan je al voorstellen dat er veel wordt gezien op zo'n voormiddag

. Wat het voor mij wel heel aangenaam maakt is dat ik echt een goed contact heb met de leerkrachten en directrice waardoor ik de ruimte en het vertrouwen krijg om zelf met nieuwe zaken af te komen weliswaar met als gevolg? Veel lesvoorbereidingen en opzoekwerk op internet na stage ... Maar ik weet dat ik voor hen een grote hulp ben dus doe ik het met alle plezier!

Volgende week (21 februari) gaan we carnaval vieren en ga ik bijgevolg met de kleuters maskers knutselen. Ik ben benieuwd hoe carnaval zal gevierd worden in Senegal! Daarnaast zou ik binnenkort ook willen starten met een klein project 'Een Gezonde Week'. Tijdens het 11uurtje is het echt zot om te zien wat die kleuters allemaal naar binnen spelen: chips, koeken, broodjes, gesuikerde dranken, snoep,... Ik denk dat ik op deze drie maanden niet meer dan twee stukken fruit heb gezien. Daarom ga ik een vorming geven rond gezond eten en wil ik proberen om met de kleuters een gezonde week te houden - fruit eten, water drinken,... Maar of dit effectief zal lukken is de vraag. Samen met Marijke en Ellen (studenten in Rufisque) ga ik ook nog een vorming geven rond HIV- preventie op hun stageplaats. Het beloven dus nog drukke maanden te worden ...

Vorig weekend had ik even nood aan wat babbels onder vrouwen en besloten Marijke, Ellen en ik om een girlsnight te houden: chick- flicks, een rood wijntje, chocolade, kaas,... Kortom genieten tot vroeg in de uurtjes! Zondag hebben we natuurlijk de finale van de Cup d'Afrique gevolgd die ongelooflijk spannend was en waarbij Zambië de verdiende winnaar is geworden. In een lokale bar hebben we samen met nog een aantal andere Senegalesen de match op groot scherm gezien: bier, voetbal en een goede sfeer! Het werd een hele gezellige avond. We maakten ons allen de bedenking wat het wel niet zou gegeven zijn moest Senegal in de finale hebben gezeten....

Woensdag zijn vrienden van Dilbeek aangekomen in Senegal. Het was een leuk weerzien en de eerste avond voelde aan alsof ik even terug in Dilbeek was! Sarah & Co zijn nu vertrokken naar Saint-Louis en vanaf volgende week woensdag vervoeg ik hen en trekken we er een paar dagen op uit naar Siné Saloum: trekken in de natuur, boottochtje maken tussen de mangroves, chillen op het strand, het tweede grootste nationale park bezoeken etc.

Momenteel hebben we nog niet echt grote last van de verkiezingen, buiten enkele manifestaties en rellen in en rond Dakar. Al bij al valt het allemaal nog heel goed mee, al ben ik wel benieuwd wat het gaat geven voor, tijdens en na de verkiezingsdag volgende week zondag.

Het leven in Senegal is een gewoonte aan het worden, de integratie verloopt goed en elke dag geniet ik van alles wat ik meemaak! Binnenkort staat de zomer weer voor de deur en kunnen we opnieuw genieten van warme temperaturen en een heerlijke zon!

Heel veel groetjes vanuit Senegal et à la prochaine !

Bisou,

Riet

P.s.: Ik kan terug berichten ontvangen vanuit België op m'n Senegalees nummer.

Halfweg onderweg ...

Dag iedereen,

Ik heb ondertussen vernomen dat het volop aan het vriezen is in België en dit gepaard met een hoop sneeuw? Met een +/- 25tal graden in de lucht, schrijf ik mijn volgend verhaal

.

Na mijn twee weken vakantie was het terug even wennen aan het drukke leven van een stad: veel mensen, veel auto's en weinig natuur. Het gemis naar de Casamance was groot ... Daar bovenop had ik nog eens hopen werk voor school met als gevolg? Gehele opsluiting voor een week! Stage lopen, hard werken voor school en mijn verjaardag vieren! Jeroen had koffiekoeken gekocht om dit te vieren, maar ik had (jammer genoeg) geen tijd om er eens stevig in te vliegen.. Gelukkig hebben we dit kunnen inhalen in het weekend en was het een unieke verjaardag hier in Senegal.

Ondertussen is er ook een vriendin toegekomen die vijf maanden in Senegal zal verblijven en was het voor mij heel plezant om na drie maanden een bekend gezicht vanuit België te zien. Het weerzien was dan ook heel aangenaam!

Na hard te hebben gewerkt, kwamen zondag mijn ouders en broer aan om mij een weekje te vergezellen in het hele Senegal gebeuren. Daar had ik nood aan omdat al de indrukken die op je afkomen vaak onbeschrijfelijk zijn en het mij bijgevolg deugd deed om na drie maanden een week met familie door te brengen. Na het bezoek aan Dakar trokken Jeroen, mijn broer en ikzelf naar de zee om onze eerste stappen in het surfen te zetten. Veel geklungel in het water, maar de smaak had ik direct te pakken: surfen wordt onze nieuwe bezigheid in het weekend! Een dag later was het niet zeker of we in Mbour gingen geraken - onze volgende bestemming. Zoals de meesten al hebben vernomen zijn het binnenkort verkiezingen en zijn er de laatste weken veel manifestaties waardoor het soms onveilig is om naar Dakar te gaan of te reizen. Gelukkig hebben we geen problemen ervaren en kwamen we woensdag aan in Saly - Mbour. Daar hebben we drie dagen verbleven in een auberge dat uitgebaat wordt door een Belgische vrouw. Een hele sympathieke dame en mooie locatie dat ons verblijf uitermate aangenaam heeft gemaakt. We hadden besloten om er één dagop uit te trekken en hebben we Sowane, île de coquillage en de haven van Mbour bezocht. Een bewogen rit werd het alleszins: onderweg hebben we vier (!) keer platte band gehad, maar de sfeer zat goed en dat is het belangrijkste. Sowane is een broussedorp dat ik al lang wou bezoeken en waar een vriendin van mijn broer drie maanden heeft gezeten met de bouworde. Dé gelegenheid om eens een kijkje te gaan nemen. Daarna trokken we door naar île de coquillage - een gezellig eiland waar, hoe kan het ook anders, veel schelpen te vinden zijn. Daarnaast hebben we ook het kerkhof bezocht waar zowel de Islam als het Katholicisme door elkaar vloeien. Heel het kerkhof is bedekt met schelpen alsook de graven en je hebt een ongelooflijk mooi uitzicht van op de berg. Na een heerlijke poulet yassa te hebben gegeten bij de vrouw van onze gids, trokken we tegen 17uur naar de haven van Mbour - de tweede grootste vissershaven van Senegal - om het hele spektakel rond de aankomst van de vissers te zien: veel volk, allerlei soorten vissen met bijhorende visgeur, maar zeker de moeite waard! Verder heb ik vooral genoten van het goed gezelschap, het lekker eten, het niks doen en het relaxen aan het zwembad, kortom: een kleine onderdompeling in de westerse cultuur waarbij Afrika eventjes op de achtergrond verdween ...

Nu is het even gedaan met vakantie nemen en kan ik met volle moed en motivatie beginnen aan mijn laatste drie maanden... Binnenkort word ik alweer vergezeld door een aantal vrienden van Dilbeek, waar ik ook echt naar uit kijk. Het zullen nog drie maanden worden waarin werken en vrije tijd elkaar zullen afwisselen!

Weet dat ik jullie allemaal mis en veel groetjes vanuit Senegal!

Bisous

Riet

Ps.: de foto's van mijn vakantie zullen binnenkort ook op mijn blog staan.

Les vacances au Casamance et Gambie ...

Dag iedereen,

Sorry dat het zo lang heeft geduurd vooraleer ik iets heb laten weten via mijn blog, maar ik ben juist terug van vakantie en heb hopen werk voor school! Het is terug wennen om in Parcelles Assainies aan te komen na zo'n vakantie...

Het is moeilijk om ergens te beginnen want het was ongelooflijk en redelijk onbeschrijfelijk: dolfijnen gezien, aapjes gespot, tussen de mangroves gevaren met een piroque, in een paalwoning op het water geslapen, zotte ritjes gemaakt met taxi's en bussen, ongelooflijke kalmte en rust gevonden, stevige avondjes gehad, heerlijk gezwommen in de oceaan, op unieke locaties geslapen, carnaval gevierd, veel gegeten, goed gelachen, een prachtige natuur ontdekt, eerlijke en minder eerlijke mensen ontmoet, prachtige zonsondergangen gezien etc.

Maar ik moet ergens beginnen dus bij deze:

We zijn de vakantie gestart met een boottocht naar Ziguinchor. We zijn ongeveer 14 uur onderweg geweest en dat was al een heel avontuur op zich: we hadden elk slechts een zetel geboekt (dit was goedkoper) en de slaapplaats was te vergelijken met de binnenkant van een vliegtuig... Meermaals een poging ondernomen om te slapen, maar werken deed het niet echt :). Om 6u 's ochtends ging de wekker dan af - we wilden heel graag de zonsopgang meemaken op de boot, maar het was jammer genoeg té bewolkt! Na redelijk zeeziek geweest te zijn en amper te hebben geslapen, kwamen we aan in Ziguinchor! Rugzak pakken, de warmte trotseren alsook de vele mensen die op ons afkwamen voor een taxi en een slaapplaats te regelen,... en vertrekken maar. Voor de eerste nacht wilden we echt een goed bed hebben (zeker na zo'n slapeloze nacht) dus besloten we naar een klein hotelletje te trekken dicht in de buurt. We hebben Ziguinchor bezocht (artisanale markt, historisch centrum,...) en genoten van een frisse pint in ons hotel met uitzicht op de casamance-rivier: kalmte, rust en goed gezelschap - genieten hebben we elk gedaan... Uiteindelijk bleken er nog twee Belgen te zitten in ons hotel (vrienden van mensen die we in Senegal kennen) en zijn we ‘s avonds een hapje gaan eten op een unieke locatie: uitzicht op de rivier, in het donker en met slechts enkel kaars- en maanlicht! Met deze mensen hebben we trouwens twee weken verder rondgetrokken en het was een topvakantie met ons gezessen. De dag erna hebben we ons even laten gaan op een toch wel decadent ontbijt, zeker voor in Afrika (stokbrood, zalm en kruidenkaas:)) en hebben we een dagtocht gemaakt met een piroque: tussen de mangroves gevaren, voorbij île des oiseaux gevaren (pelikanen, flamingo's,... gespot), een kunstenaarsdorpje bezocht, lekker Afrikaans gegeten in een broussedorp, kennis gemaakt met de plaatselijke bevolking, gewandeld doorheen prachtige natuur waar bijna geen mens te bespeuren was en helemaal op het einde van de dag dolfijnen gespot - het was een hele leuke afsluiter!

S' avonds trokken we gezamenlijk naar Cap Skiring. Een toeristische trekpleister zo bleek, maar daarom niet minder gezellig. Met onze septplace kwamen we ‘s avonds toe in het kampement dat de eigenaar van ons vorig hotel had geregeld voor ons: we hadden drie hutten voor ons en sliepen vlak aan de zee. Cap skirring? Twee stevige avonden gehad, mooie stranden, prachtige zonsondergang, goeie locale rum en heerlijke visgerechten. Kortom: genoten van even niks te doen en écht een vakantiegevoel gehad.

Na twee dagen trokken we door richting Élinkine, om van daaruit een piroque te nemen naar Île de Karabane. Een eiland waar niet heel veel te bespeuren was, weinig elektriciteit is, maar waar het ongelooflijk rustig was. We hebben het eiland een beetje verkend, hebben een vuurtje gestoken op het strand en genoten we allen van de overheersende stilte en onze spaghetti bolognaise (op z'n Senegalees!) vlak aan het water.

De dag erop hebben we onze oorspronkelijke plannen wat gewijzigd en zijn we met twee septplaces van Bass-Casamance naar Nord-Casamance getrokken. Zonder het echt te beseffen bevonden we ons in de 'red zone' (een zone waar zogezegd nog veel rebellen aanwezig zijn, maar daar hebben wij niks van gemerkt). Wat ons wel opviel was de aanwezigheid van veel militairen die in kleine dorpjes hun tenten opzetten en waardoor we onderweg af en toe aan een paspoortcontrole werden onderworpen. We trokken naar Abéné waar we een leuke Auberge kenden: midden in de natuur, huisjes/hutten met zowel Afrikaanse als Arabische invloeden, kleurrijke mozaïeken, veel zon en alweer een kalmte om echt van te genieten. Hier hebben we dan ook een chille dag gehouden en hebben we elk ons eigen ding gedaan en genoten, elk op zijn manier, van deze toch wel unieke omgeving. 'S avonds hebben we dan met zo'n allen (ook met de mensen van de auberge) gegeten aan het kampvuur en hebben we de avond afgesloten met wat getokkel op de gitaar.

De volgende dag hebben we onze reis doorgezet naar Kafountine, ook wel 'le petit Jamaïca' genoemd. De naam zegt wel al genoeg zekerJ? Hier verloopt het dagdagelijkse leven op z'n gemak, hebben we eens stevig kunnen feesten, hebben we carnaval gevierd en was de reggae beduidend aanwezig! De volgende dag hebben we het allemaal mogen voelen en zijn we dan ook rustig aan het strand gaan liggen, hebben we genoten van een prachtige zonsondergang en zijn we vroeg in ons bed gekropen want de dag erna trokken we door naar Gambië.

Met juist genoeg geld konden we onze septplace betalen richting de grenscontrole! Handen wassen vooraleer we Gambië binnen mochten (wegens cholera), stempel gaan halen voor onze visum en gelukkig niet moeten betalen (wat veel toeristen wel moeten tijdens hun doorreis). Vervoer regelen bleek niet al te gemakkelijk te zijn en we zijn dan ook zwaar afgezet geweest door onze taxichauffeur! Hello Gambië ... We vertrokken richting Bakau om daar een krokodillenpark te gaan bezoeken (wat niet echt de moeite was) en gingen dan richting Banjul om daar te overnachten.

Gambië is heel verschillend met Senegal: meer onvriendelijke en lastige mensen (we werden daar geen minuut met rust gelaten), duurder dan Senegal, moeite gehad om de overgang van het Frans naar het Engels te maken (zeker na drie maandenJ), we hebben ons daar zwaar in het zak laten zetten,... Kortom: het Afrika-gevoel was even ver te zoeken.

De volgende dag zijn we het Abukopark gaan bezoeken in Lamin. Hier hebben we mooie vogels kunnen spotten, hebben we veel aapjes gezien van dichtbij en was het aangenaam om een lange wandeling te maken doorheen de natuur. 'S avonds hebben we het rustig gehouden en zijn we gezellig iets gaan eten in één van de talrijke fastfood restaurants in Banjul (wat zo zijn er veel), maar ze maken wel enorm lekker eten klaar!

Maar na zo'n vlotte reis moest er natuurlijk eens iets fout lopen en zo bleek de volgende dag: de volgende morgen besloten we vroeg op te staan om met de boot de oversteek te maken naar James Island, om van daaruit naar Bintang Bolong te gaan. Daar hebben we dik pech gehad en bleek dat de boot naar Barra ging en we van daaruit niet naar James Island geraakten. Eenmaal aangekomen in Barra hebben we 'snel' terug de boot genomen richting Banjul en hebben we een bus genomen richting Brikama. Daar aangekomen op een immens drukke markt: overal kwam er volk op ons af om dingen te verkopen en klampten ze zich echt aan je vast. En na zo'n hele dag te reizen heb je echt geen zin meer in al die drukte J. Na lang wachten vertrok eindelijk onze bus richting Bintang Bolong (onze eindbestemming!). Onze bus was goed voorzien van rijst, water en benzine en moest onderweg tal van stops maken langsheen dorpen zonder elektriciteit. Overal werden er kampvuren gemaakt en alles werd in het donker af- en opgeladen in de bus. Na ongeveer 13uur onderweg te zijn kwamen we eindelijk aan in Bintang. Hier hebben we gelogeerd op een unieke locatie: een paalwoning op het water, tussen de mangroves, omringd door tal van vogels en uitzicht op een zijrivier van de Gambiariver. Ook hier hebben we onze wekker gezet om de zonsopgang te kunnen zien van op ons terras: g e n i e t e n !! De rest van de dag hebben we nog genoten van het uitzicht en hadden we het plan om naar Georgetown te gaan, al waar we dicht in de buurt nog een park konden bezoeken. Maar er waren geen bussen - of we moesten héél lang wachten en waren er geen taxi's/septplaces - of we moesten veel geld neertellen. Daar zaten we dan...

Uiteindelijk een persoonlijk busje kunnen fixen die ons terugbracht naar Brikama en hadden we het plan om van daaruit naar Sénégambia te gaan. We hadden na al dat reizen even zin in een toeristische omgeving en eens stevig op de lappen te gaan. Daar hebben we een appartementje kunnen regelen en kwamen we letterlijk in het Lloret Del Mar van Senegal aan: overal toubabs, het ene restaurant na het andere, het ene café na het andere: gewoon niks te zien en overduidelijk een plaats waar iedereen gewoon aan zwembad ligt van zijn/haar hotel en 's avonds op zoek gaat naar een Afrikaanse ‘metgezel'.

De volgende dag hadden we het gehad met Gambië en trokken we richting de grenscontrole om terug naar Senegal te trekken, richting Kaolack. Doodop aangekomen in ons hotel en allemaal héél vroeg gaan slapen - het vele reizen begon door te wegen! Normaal gezien vertrokken wij de volgende dag terug naar Dakar en gingen de andere twee Belgen nog doorreizen naar Kédougou, maar het werd zo'n gezellige namiddag en avond en besloten dus om nog één nachtje te blijven! De volgende ochtend om 6u stonden we op en hebben we afscheid genomen van de rest. Terug met ons vieren namen we de septplace richting Dakar en zat de vakantie er op...

Bisous,

Riet

P.S.: Ik heb problemen met mijn Senegalese simkaart dus ik kan niks ontvangen vanuit België