La troisième semaine
Bonjour à tous,
Nog even een update van de voorbije week...
Vorig weekend zijn we naar Rufisque gegaan, een stadje op zo'n 20 km van Dakar. Het was een helse busrit naar daar. We beginnen trouwens onze weg te vinden in het openbaar vervoer en de illegale taxi's, minder comfort maar wel goedkoper! We zijn in Rufsique heel hartelijk ontvangen geweest door het gastgezin van twee andere studentes die bij hen verblijven. We hadden zelfs geluk: het was de verjaardag van hun zus. Gevolg? Kip met frietjes en taart als dessert
Rufisque lijkt een beetje op Parcelles Assainies (zoals eigenlijk een beetje alle wijken), alleen veel drukker. Er is daar maar één grote weg dus iedereen moet door Rufsique met een zot en chaotische verkeer tot gevolg. In het centrum is er wederom veel volk en drukte, maar vooral veel afval.
Het frappeert mij vaak in Senegal: overal ligt er vuilnis! Het is hier een dagdagelijks probleem: alles wordt gedumpt langs de grote wegen, op straat, aan het strand, in de zee,... waardoor mooie plekjes vaak zo verdwijnen. Echt jammer om te zien.
Tijdens het weekend hadden we ook het plan om naar een park te gaan in de buurt van Dakar. Eenmaal aangekomen, bleek het eigenlijk een zoo te zijn. Een zoo waar zelfs konijnen en duiven in kooien werden gestoken, beesten die dus totaal niet thuishoren in een zoo. Het was een verschrikkelijke ervaring: dieren werden in veel te kleine kooien gestopt, veel dieren werden echt aan hun lot overgelaten. Het was voor ons allesbehalve aangenaam...
We hebben ondertussen ook onze eerste stappen gezet in het nachtelijke leven van Senegal. De mensen hier zeggen veel, maar doen weinig... Daar verschoten we wel van. We waren met een hele groep weg en vooral de mannen zijn hier heel direct en allesbehalve discreet: af en toe moeten we dus al van ons afbijten
Sinds deze week ben ik ook gestart met mijn eerste dagen stage. Gelukkig hebben we ditmaal veel meer uitleg gekregen over de werking van ACAPES en het verloop van het schoolsysteem in Senegal. Hierdoor kregen we een duidelijker en globaler beeld van het onderwijs hier. Momenteel doen we echt wel nog niks op stage: we moeten wat documenten lezen, zitten wat te prullen op onze laptop, luisteren we naar muziek met de directeur. Kortom: we vervelen ons nogredelijk hard. Gelukkig zal dit (hopelijk) wel veranderen en beteren. Zelf initiatief nemen is de boodschap. Vanaf 1 december beginnen we dan officieel met onze praktische stage.
15 november was het feest in de Belgische ambassade te ere van onze Koning zijn verjaardag. Normaal vieren we dit niet in België :), maar we wilden toch even een kijkje gaan nemen. Wij daarheen in gewone outfit en teenslippers... Komen we daar terecht op een poepchique feest met allemaal hoge pieten, we vielen duidelijk uit de boot met ons vijf
Verder beginnen we kennis te maken met de lokale bevolking (ouderen en jongeren) en worden we al meer uitgenodigd, we hebben zelf al onze was gedaan op de traditionele manier (bassin met water en zeep en schrobben maar: echt vermoeiend!), we voelen ons echt al meer op ons gemak en worden niet meer door iedereen gezien als de 'rijke blanken', we beginnen al wat meer Wolof te praten, al is het zeker niet gemakkelijk!
Dit weekend gaan we misschien een dagje naar Lac rose (waar vroeger Parijs-Dakar voorbij kwam of zelf eindigde?), zijn we ook uitgenodigd op een feestje bij ACAPES, en zijn we uitgenodigd bij een hollander voor een etentje! Zondag zullen we, spijtig genoeg, moeten werken voor school...
Heel veel groetjes vanuit het zonnige en warme Senegal!
Un gros Bisou,
Riet x
Parcelles Assainies Deel II
Salamaleikum,
Maandag was het tabaski, het grote feest voor de Moslims. De dag begon met de slachting van ons schaap. Ik wist niet zeker of ik dit wel wou zien, maar ik dacht: dit maak ik waarschijnlijk maar 1 keer mee! Jeroen heeft echt meegeholpen, ondanks dat hij vegetariër is
Onze familie is een echt typisch Wolofgezin, het is zowel wennen voor hen als voor ons. Ze zijn niet altijd even ontvankelijk naar ons toe, wat toch wel niet typerend is voor Senegalezen, en wat het voor ons dus niet altijd gemakkelijk maakt. Gelukkig kunnen we altijd even tot rust komen op ons dakterras en dit met een muziekje op de achtergrond: geen betere manier om even de situatie te ontvluchten.
We merken alledrie dat ons verblijf toch een beetje emotioneel begint door te wegen, zoveel impressies dat we in deze tien dagen hebben meegemaakt en dat gepaard met alle mogelijke emoties: het is ons wat
Ondanks dat we hier nog niet lang zitten, hadden we even nood om onze Westerse batterijen op te laden: we trokken naar de ViaVia (waar we hadden afgesproken met twee andere studenten) en dronken een lekkere gazelle (soort bier van hier), maakten een plons in de zee, luchtten ons hart op en ventileerden tegenover elkaar. Het was voor ons even terug 'thuiskomen'.
En dan was het woensdag: Lynn haar eerste stagedag. Om 6u30 ging de wekker af (zij moet om 8u beginnen, maar moet de bus om 7u al nemen) en wij gingen mee om haar te vergezellen. Daar aangekomen, natuurlijk veel te laat, mais c'est l'Afrique, begon Lynn aan haar ronde: 75 patiënten in 5 uur tijd. Het leek ons gekke werk! Ondertussen gingen Jeroen en ik naar 'Voile d'or': een paradijs! Een parelwit strand, palmbomen en een heerlijke zee, dit omringd door een heersende kalmte: relaxation all the way!
Donderdag was het mijn beurt: 1e dag bij Acapes. Onze eerste indruk? Een grote school, vergelijkbaar met een school in België. Verschillende leeftijdsgroepen, verschillende vakken (talen, informatica, wiskunde, naailessen, sport,...), verschillende mensen. Plots stonden we daar als twee blanken op de speelplaats, alle ogen op ons gericht! Na een korte rondleiding en dan bedoel ik heel kort, stonden we terug buiten op straat: 'denk maar na over wat jullie willen doen en tot maandag 9u'... Wat een tegenvaller. Maar met goede moed en een portie motivatie erbij starten we maandag en hopen we dat we geen zes maanden zullen moeten lesgeven.
Dit weekend bezoeken we waarschijnlijk Rufisque, waar twee andere studenten verblijven en gaan we zaterdagavond naar een concert van 50cent waar we met een hele groep, Belgen en Senegalezen, naartoe zullen gaan.
Verder nog steeds heel warm, al beginnen we het 's avonds fris te krijgen
Vele groetjes aan iedereen!
Ps: we vertoeven nog in een internetcafé, internet zal snel gemaakt worden bij Maman.
Ps 2: Bijf mailen, smsen, reageren, skypen: het is voor ons leuk om nieuws te krijgen van vrienden en familie.
Bisou, bisou, bisou x
Chez maman à Parcelles Assainies + Visite Dakar
Dag iedereen,
Momenteel bevind ik mij in een internetcafé want het internet bij maman werkt voorlopig niet..
Het is moeilijk om ergens te beginnen want in deze drie dagen heb ik al behoorlijk veel impressies opgedaan. Na onze drie dagen in een toch wel Europese vakantiesfeer, zijn we allemaal vertrokken richting ons gastgezin. Wij (Jeroen, Lynn en ik) mochten al direct kennismaken met het Afrikaans ritme: Maman kwam ons veel te laat oppikken...
We verlieten Yoff en kwamen in een totaal andere wereld terecht: overal drukte, veel stof, veel kleine boutiques, veel taxi's, maar vooral ongelooflijke armoede... Parcelles is een buitenwijk van Dakar waar toch wel veel mensen in armoede leven... Ondanks hun armoede leven we mensen hier elke dag met een glimlach op hun gezicht. We zijn ook redelijk ver verwijderd van Dakar zelf (we moeten altijd een taxi nemen). Het besef dat ik hier de komende zes maanden zal verblijven kwam hard aan. Het was voor ons alledrie toch wel een emotionele klap. Het gemis naar belgië was dan ook groot.
We waren alledrie wel behoorlijk zenuwachtig om Maman te ontmoeten. Het is een dame met een tamelijk hoge status waar we nog niet veel hoogte van krijgen. We kregen onze kamer toegewezen (Lynn en ik slapen op 1 kamer en Jeroen een andere). Enorm basic in vergelijking met onze kamers in België, maar we gingen er het beste van maken en hebben er toch een leuke touch aan gegeven... Zo hebben wij ook ons plaatsje waar we ons 'thuis' kunnen voelen. Tot slot ons muskietennet opgehangen, al zijn hier amper muggen, en werden we al uitgenodigd om mee te eten met het gezin (een typische Senegalese plat waarvan de naam mij even ontsnapt). Maman heeft twee zonen en vier kinderen die ze heeft geadopteerd. Het zijn kinderen die zijn achtergelaten op straat.. Heel schrijnend allemaal. Ook hebben we kennis gemaakt met de franse toiletten, wat toch wel een hele belevenis is! In het ebegin een geklungel van jewelste, maar het begint te wennen. ' S avonds zijn we meegegaan naar een lokale vismarkt (deze is open van 7u tot 1u 's nachts vermits ze overdag gaan vissen) en dit was een zotte ervaring: overal vissen van verschillende formaten en een drukte die onbeschrijfelijk is! Het was een zeer vermoeiende dag voor ons allen.
Ondertussen zijn we al iets meer geacclimatiseerd: iedereen begint ons dag te zeggen, al de mensen zijn hier zo vriendelijk en open! Elke dag is er zon, al hebben we het nog steeds super warm (rond 40 graden is het hier), heel wat anders dan bij jullie waarschijnlijk.
We hebben ook al een beetje Dakar kunnen bezoeken: de kloof tussen arm en rijk is hier enorm. Je wandelt van het ene plaatje zo in het andere... Dakar is wel een super drukke stad: zoveel volk en zoveel auto's! Het is moeilijk om even een plaatsje op te zoeken waar je tot rust kan komen... Je merkt wel al de westerse invloeden, heel verschillend met Dakar in zijn begin.
Morgen is het groot feest in Senegal nl. Tabaski (offerfeest). We zijn naar een markt geweest: Veel volk waar ik op de duur echt gek van werd: iedereen klampt je aan en iedereen wil wat verkopen en dit met de warmte erbovenop, een hele belevenis! We zijn met ons maman dan daar traditionele kleren gaan kopen zodat onze westerse invloed voor even wat verdwijnt en we optimaal kunnen mee feesten: er zal een schaap geslacht worden, iedereen maakt zich op en gaat na het eten gaan dansen en feesten. We zijn alledrie razend benieuwd naar wat ons te wachten staat.
Stilletjesaan wennen we aan het leven in Senegal: we hebben ons al in het zak laten zetten, maar hebben ook al kunnen afdingelen, we hebben al heel sympathieke mensen ontmoet (met goede bedoelingen) en ook mensen die alleen maar uit zijn op ons geld, we zijn al fout gelopen (in het donker!), maar hebben ook al goed onze plan kunnen trekken,...
Donderdag gaan Jeroen en ik een dag observeren bij Acapes, waar we stage zullen lopen en vanaf de maandag erop beginnen we officieel met onze stage. We hebben nu dus nog een week vakantie en ben daar ook blij mee want het zijn toch wel veel indrukken die je dagelijks over je heen krijgt. Senegal is een prachtig land met een zotte cultuur, maar de keerzijde ervan is wel moeilijker dan ik dacht, al zal dit na verloop van tijd wel beteren natuurlijk...
Foto's zullen nog volgen, als ik terug internet heb en ze via mijn laptop kan uploaden. Verder gaat alles hier goed: we zitten goed bij maman, we hebben steun aan elkaar en elke dag leren we nieuwe dingen en mensen kennen en dit allemaal met een grote portie zon erbij: wat heb je nog meer nodig?
Heel veel groetjes vanuit het zonnige Senegal. Missen doe ik jullie allemaal!
Un gros bisou,
Riet
Mon arrivée à Yoff
Dag iedereen,
Even al een kleine update van mijn eerste dag.
Gistereavond toegekomen op de luchthaven, direct al gesmeten in de Afrikaanse cultuur. Iedereen wil je bagage dragen, iedereen wil je meenemen in zijn taxi. Uiteindelijk een taxi gevonden waar weletterlijk werden ingepropt met bagage ennal. Zot verkeer hier, niks vergeleken met Brussel! Wij hadden het geluk dat we werden opgepikt door de eigenaars van de ViaVia (een auberge waar we de eerste drie dagen verblijven). Het wordt uitgebaat door Belgen dus we hoeven nog niet direct Frans te spreken
We zijn dan onze dag gestart met een koffie en broodje en hebben we Yoff een beetje verkend. Veel volk, plakkerig warm en toch wel tamelijk vuil. We zijn dan ook al naar het strand gegaan waar het prachtig was. Verder hebben we al een project bezocht waar ze straatkinderen lesgeven. Direct de harde realiteit...
Verder nog niet heel veel te vertellen. Het is hier immens warm (rond 35 graden) met een stralende zon erbij! De eerste ontmoeting met Senegal is dus goed meegevallen! Het is wel vreemd om zo ver van iedereen te zijn...
Heel veel zonnige groeten en tot snel!
Dikke kus
Riet x
Welkom op mijn Reisblog!
Dag iedereen,
Via deze weg kunnen jullie mijn avonturen volgen in Senegal en blijven jullie op de hoogte van al mijn ervaringen.
Groetjes,
Riet
Een korte update
Bonjour à tous,
Het einde van mijn avonturen in Senegal begint te naderen, maar gelukkig resten er mij nog twee weken dus nog tijd zat om volop te genieten!
Vorige week hebben we na vijf maanden regen gehad in Senegal! Redelijk uitzonderlijk tijdens het droogseizoen en het was voor ons ook vreemd om nog eens regen te zien. Het was te vergelijken met een typische regenachtige dag zoals gekend in België. Gelukkig was het de dag erna weer stralend weer en kunnen we nu weer volop genieten van warme temperaturen, hemelblauwe lucht en een stralende zon!
Vorig weekend hebben we ons laatste tripje gemaakt in Senegal: Saint Louis. Een prachtige stad in koloniale stijl dat tevens de vroegere hoofdstad was van Senegal. Een stad waar je rustig kan rond kuieren en kan genieten van kleurrijke gebouwen en een rustige omgeving. Saint Louis is ook gekend voor z'n jazzfestival - dit is jammer genoeg pas in mei - maar we hebben wel kunnen genieten van een live jazzoptreden op een boot. We hebben vooral genoten van het leuke gezelschap, lekkere wijntjes, goed eten en de wandelingen doorheen het oude en het nieuwe gedeelte van Saint Louis.
Verder hebben we daar ook een Darra bezocht, een plaats waar talibés leven. Op een zeer kleine plaats leefden er ongeveer een 30tal kinderen samen. Dagelijks moet elke talibé 350CFA bij elkaar bedelen om dit dan aan een Maraboe af te geven. Normaal gezien moeten de Maraboes dan zorgen voor de talibés door hen eten en onderdak te geven. Jammer genoeg verloopt dit in werkelijkheid vaak anders en houden ze het geld voor zich. Wanneer ze geen 350CFA bijeen kunnen bedelen, hebben ze schrik om naar 'huis' te keren omdat ze dan vaak geen eten of slaag krijgen. Schrijnend om te zien in welke erbarmelijke omstandigheden deze kinderen moeten leven. Het is weeral eens een andere kant van Senegal dat we hebben gezien... De voortdurende afwisseling tussen armoede en rijkdom is hier toch wel dagelijks aanwezig, een aspect waar niet altijd gemakkelijk mee om te gaan is.
4 april was het feest van de onafhankelijkheid. Tegen 8u 's morgens vertrokken we richting place de l'independance (Dakar) om naar een defilé van het leger te gaan kijken. Comme le rythme d'Afrique begon dit pas om 10u. We zijn in eerste instantie gaan kijken naar één van onze broers die in het leger zit. We stonden jammer genoeg op een verkeerde plaats en hebben dus bijgevolg niks gezien van de defilé. Lang gewacht voor niks, maar we hebben wel de nieuwe president van dichtbij kunnen zien.
Vrijdagavond was het Belgische avond bij ons thuis. We hebben nl. stoofvlees friet gemaakt voor ons gastgezin en dat is zeer goed in de smaak gevallen. We dachten eerst dat we een oplossing moesten zoeken voor het bier, maar vermits dit 'vervliegt' door het lang sudderen, mag dit volgens de Islam wel gegeten worden. Het was heerlijk genieten van een typisch Belgische plat.
En nu zijn de laatste twee weken stage ingegaan en begint het afscheid stilletjesaan te naderen: souvenirs worden aangekocht, afscheidsdiner/feest thuis en op stage worden voorbereid, elke minuut nog genieten van de zon, de openheid/gastvrijheid van de mensen, de nieuwe vriendschappen,...
À la prochaine!
Bisous
Riet
Korte update van de voorbije weken
Bonjour à tous,
Het einde van mijn avonturen in Senegal begint te naderen, maar gelukkig resten er mij nog twee weken dus nog tijd zat om volop te genieten!
Vorige week hebben we na vijf maanden regen gehad in Senegal! Redelijk uitzonderlijk tijdens het droogseizoen en het was voor ons ook vreemd om nog eens regen te zien. Het was te vergelijken met een typische regenachtige dag zoals gekend in België. Gelukkig was het de dag erna weer stralend weer en kunnen we nu weer volop genieten van warme temperaturen, hemelblauwe lucht en een stralende zon!
Vorig weekend hebben we ons laatste tripje gemaakt in Senegal: Saint Louis. Een prachtige stad in koloniale stijl dat tevens de vroegere hoofdstad was van Senegal. Een stad waar je rustig kan rond kuieren en kan genieten van kleurrijke gebouwen en een rustige omgeving. Saint Louis is ook gekend voor z'n jazzfestival - dit is jammer genoeg pas in mei - maar we hebben wel kunnen genieten van een live jazzoptreden op een boot. We hebben vooral genoten van het leuke gezelschap, lekkere wijntjes, goed eten en de wandelingen doorheen het oude en het nieuwe gedeelte van Saint Louis.
Verder hebben we daar ook een Darra bezocht, een plaats waar talibés leven. Op een zeer kleine plaats leefden er ongeveer een 30tal kinderen samen. Dagelijks moet elke talibé 350CFA bij elkaar bedelen om dit dan aan een Maraboe af te geven. Normaal gezien moeten de Maraboes dan zorgen voor de talibés door hen eten en onderdak te geven. Jammer genoeg verloopt dit in werkelijkheid vaak anders en houden ze het geld voor zich. Wanneer ze geen 350CFA bijeen kunnen bedelen, hebben ze schrik om naar 'huis' te keren omdat ze dan vaak geen eten of slaag krijgen. Schrijnend om te zien in welke erbarmelijke omstandigheden deze kinderen moeten leven. Het is weeral eens een andere kant van Senegal dat we hebben gezien... De voortdurende afwisseling tussen armoede en rijkdom is hier toch wel dagelijks aanwezig, een aspect waar niet altijd gemakkelijk mee om te gaan is.
4 april was het feest van de onafhankelijkheid. Tegen 8u 's morgens vertrokken we richting place de l'independance (Dakar) om naar een defilé van het leger te gaan kijken. Comme le rythme d'Afrique begon dit pas om 10u. We zijn in eerste instantie gaan kijken naar één van onze broers die in het leger zit. We stonden jammer genoeg op een verkeerde plaats en hebben dus bijgevolg niks gezien van de defilé. Lang gewacht voor niks, maar we hebben wel de nieuwe president van dichtbij kunnen zien.
Vorige vrijdagavond was het Belgische avond bij ons thuis. We hebben nl. stoofvlees friet gemaakt voor ons gastgezin en dat is zeer goed in de smaak gevallen. We dachten eerst dat we een oplossing moesten zoeken voor het bier, maar vermits dit 'vervliegt' door het lang sudderen, mag dit volgens de Islam wel gegeten worden. Het was heerlijk genieten van een typisch Belgische plat.
En nu zijn de laatste twee weken stage ingegaan en begint het afscheid stilletjesaan te naderen: souvenirs worden aangekocht, afscheidsdiner/feest thuis en op stage worden voorbereid, elke minuut nog genieten van de zon, de openheid/gastvrijheid van de mensen, de nieuwe vriendschappen,...
À la prochaine!
Bisous
Riet